Este foi un dos temas de reflexión propostos ao alumnado de 2º de Bac. nun exame, da man do texto xornalístico de Rosa Aneiros de 2006, sobre Iqbal Masih.
O tema ten miga e tamén segue a ser moi actual. O mundo está gobernado inxustamente, causando moita dor e padecemento á maioría, mentres uns poucos se reparten toda sorte de regalías.
Vemos por ex. que medra escandalosamente o mercado de produtos de luxo, mentres en moitas partes do planeta as persoas non teñen asegurada nin a supervivencia.
A inxustiza xenera desequilibrios e tamén moita anguria e opresión. Pero as elites seguen tranquilas. desprezando aos que lles botan en cara as súas culpas.
Así, en EEUU vemos como Donald Trump se mofa das sensatas reflexións dunha rapariga de 16 anos sobre o cambio climático. En Galicia, vemos aos profesores da Facultade de Medicina de Santiago desprezando o galego, que case non usan para impartir clases e iso terá consecuencias para os pacientes (recentemente saíu un caso de vulneración dos dereitos dun menor por falar galego https://www.nosdiario.gal/articulo/lingua/o-sergas/20200114194511089589.html). Con anterioridade saíra nos xornais o aprezo dunha estudante de medicina foránea polo galego, o seu interese por aprendelo porque lle facilitaba a comunicación cos pacientes nas prácticas. Xa hai uns anos dixo Rigoberta Menchu, Premio Nobel da Paz 1992, que a paz pasa polo respecto ás minorías e aos pobos (" Eu creo firmemente que o respecto á diversidade é un piar fundamental na erradicación do racismo, a xenofobia e a intolerancia";" a paz é filla da convivencia, da educación e do diálogo.O respecto ás culturas milenarias fai nacer a paz no presente").
Vemos que a maioría das persoas pobres no mundo son mulleres. Que casualidade!E os máis ricos, homes. Tamén o denunciara Rigoberta Menchu. O mundo para mellorar e ser máis xusto ten que contar coas mulleres ("Unha muller con imaxinación é unha muller que non só sabe proxectar a vida dunha familia, a dunha sociedade, senón tamén o futuro dun milenio").
Mentres, dise que en moitos países hai democracia. Iso é así formalmente, pero, a realidade?
Cunha xustiza que non funciona porque non trata a todos igual, con paraísos fiscais... con elites que están por riba do ben e do mal, non hai democracia nin dereitos humanos nin nada.
O capitalismo é un sistema opresor e sen garantías, sen asomo de humanidade, como denuncia a escritora no seu artigo publicado en El progreso.
Nós persoalmente pouco podemos cambiar deste mundo. Estamos aparentemente no lado bo do mundo (quero dicir, o máis levadeiro), o norte, pero non por iso estamos a salvo. As decisións de calquera mandamais poden mudar os equilibrios. Por ex. Donald Trump está sendo unha ameaza que pode dar ao traste coas relacións internacionais ou o comercio, con consecuencias negativas en moitos países. E mañá pode ser outro calquera... calquera iluminado con poder nas mans.
No hay comentarios:
Publicar un comentario